بررسی اثرات هورمون های اکسین و سیتوکنین بر روی باززایی جوانه انتهایی گیاه کنجد (sesamum indicum l.) رقم ناز تک شاخه

کنجد (sesamum indicum l.) بعنوان یکی از گیاهان قدیمی، قرن هاست که به دلیل دارا بودن آنتی اکسیدان های طبیعی و خواص دارویی فراوان در طب سنتی مورد استفاده قرار می گیرد. بذور ارقام کنجد از ارزش غذایی متفاوتی برخوردار بوده و ژنوتیپ های مختلف پاسخ متنوع به کشت جوانه انتهایی نشان می دهند. در این آزمایش میزان کالوس زایی و باززایی رقم ناز تک شاخه در محیط کشت ms با ترکیبات هورمونی متفاوت و با استفاده از یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار بررسی شد. به منظور کالوس زایی، هورمون 2,4-d در 3 سطح و naa در 4 سطح به عنوان اکسین استفاده گردید. در این مطالعه درصد، وزن و قطر کالوس در ترکیبات هورمونی مختلف مورد مقایسه قرار گرفت. بررسی ها نشان داد بالاترین درصد کالوس مربوط به هورمون 4/0 میلی گرم بر لیتر 2,4-d بود. از لحاظ وزن، بیشترین مقدار مربوط به ترکیب هورمونی 2/0 میلی گرم بر لیتر 2,4-d به همراه 16/0 میلی گرم بر لیتر naa بود. همچنین از لحاظ قطر هم بیشترین مقدار مربوط به ترکیب هورمونی 2/0 میلی گرم بر لیتر 2,4-d به همراه 12/0 میلی گرم بر لیتر naa می باشد. بر اساس نتایج بدست آمده هورمون کاینتین تأثیر بسزایی در افزایش درصد باززایی داشت بطوریکه بهترین پاسخ مربوط به ترکیب هورمونی 2 میلی گرم بر لیتر کینتین به همراه 4/0 میلی گرم بر لیتر naa بود.